مدل ثبت اختراع چرخ خیاطی آمریکا

۳۰ بهمن ۱۳۹۵ ۱۰:۳۹:۲۰ ب.ظ

قانون ثبت اختراع ایالات متحده آمریکا قبل از سال 1790 مبتنی بر قوانین قبلی انگلستان بود اما بعد از جنگ استقلال سال 1776 ، قوانین جدیدی برای ثبت اختراع وضع شد. استدلال پشت این کار ساده بود و آن هم جلوگیری از بروز اشتباه در نظر گرفته شد. شاید بتوان گفت یکی از مشهورترین اختراعاتی که در این میان ثبت شده ، دستگاهی ( چرخ خیاطی خانگی ) است که در سال 1843 توسط الیاس هاو ثبت گردید. قبل از سال 1790 معمولا اختراعات در یک دفتر قانونی محلی ثبت می شد که مقامات رسمی در آن پیش زمینه مهندسی نداشتند یا اگر این پیش زمینه وجود داشت بسیار اندک و ناچیز بود.
کارمندان این دفاتر، قادر به خواندن نقشه های مهندسی نبودند ، بنابراین نمی توان انتظار داشت که این افراد بتوانند یک مدل مهندسی شده را به خوبی درک کنند. برخی از ایالت های آمریکا قبل از سال 1790 یک مدل نیازی داشتند، اما تا آن سال به یک قانون گسترده در آمریکا تبدیل نشده بود. اختراع استیفن گراور و بیکر در سال 1851 توسط همین مدل پشتیبانی می شد که شباهت بسیار اندکی به دستگاه های پیشرفته کنونی داشت. برای سه سال سیستم جدید به خوبی کار می کرد. ثبت اختراعات به خوبی بررسی می شد اما مشکل اینجا بود که این فرآیند کمی طولانی و زمانبر می شد زیرا افراد غیر متخصص به دنبال بررسی این طرح ها بودند . در سال 1793 تغییراتی در این سیستم انجام شد. از آن زمان اختراعاتی که به مرکز و ادارات ثبت اورده می شد بدون اینکه بررسی شود مورد تایید قرار می گرفت.
این تصمیم مدل ها را بسیار مهم کرد. حالا قضات و داوران مجبور به مقایسه ادعاهای مختلف بودند. البته این روش نیز پیچیدگی های خاص خود را به همراه داشت. بدون بررسی تخصصی یک اختراع ( چرخ خیاطی )، دادگاه استانداردهای ضعیفی را برای برخی از آنها در نظر می گرفت. در حقیقت، برخی از این اختراعات اشتباه یا خیلی بد نوشته شده بودند و یک متخصص باید تمامی موارد را به عنوان مرجع بازنویسی می کرد. در سال 1833 این سیستم پذیرش باعث ایجاد مشکلات بزرگ شد. ایده ها و اختراعات زیادی ثبت شد و توسط عموم مورد پذیرش قرار گرفت که هیچ ارزش تجاری و اقتصادی نداشتند. حتی سیستم تصمیم گیری در مورد اعتبار یک اختراع توسط دادگاه به یک جوک خنده دار تبدیل شد.
نهایتا در سال 1836 قوه مقننه اینکار را با عهده گرفت و قانون را عوض کرد. بنابراین هر کسی اختراعی را ثبت می کرد باید آن را به یک تیم متخصص تحویل می داد و تنها این افراد بودند که باید آن را تایید می کردند. این تیم دارای دانش مهندسی و صنعت بودند و می توانستند با نقشه های مهندسی و تمامی موارد مرتبط با آن کار کنند. هرچند این مدل نیز منتقدانی داشت. این سیستم تا سال 1870 و زمانی که نیازها مرتفع شد، جان سالم به در برد. برخی از اختراعات دستگاه هایی بودند که به طور مستقیم از خط تولید آورده می شدند. این دستگاه ویلکاکس و گیبس توسط جیمز گیبس در سال 1858 مورد استفاده قرار گرفت تا بهبودهای انجام شده را نشان دهد. تا سال 1903 ، زمانی که برادران رایت از زمین بلند شدند، مدل ها برای دستگاه های پروازی نیاز بود و حتی امروز نیز اگر اختراعی در این مورد ثبت شود باید یک مدل کاری ارائه گردد. در طول پرکارترین بخش انقلاب صنعتی، مدل های بسیاری به دفاتر ثبت اختراع آمریکا رسید و همین امر موجب فراهم آوردن یک رکورد منحصر به فرد از اختراع و موفقیت ( چرخ خیاطی ) شد.
هنگامی که در دهم آوریل سال 1790 اداره ثبت اختراع در واشینگتون دی سی راه اندازی شد، مدل ها با استفاده از نام مخترعان ثبت شده بود و هیچ سیستم عددی برای اینکار در نظر گرفته نشده بود. تا بیست سال، همین روند ادامه داشت و ذخیره کردن اختراعات به این صورت کار بسیار دشواری بود. در نهایت کنگره برای تامین اعتبار لازم برای خرید هتل Blodgets که قبلا تالار موسیقی در واشینگتن بود موافقت کرد تا مکان مورد نیاز برای ذخیره و نمایش این اختراعات فراهم گردد. خوشبختانه ، رئیس منسوجات در اسمیتسونیان در زمان فردریک Lewton ، مردی بود که تا حد زیادی با دستگاه های چرخ خیاطی و تاریخ آن آشنا بود. او 700 دستگاه را کنار گذاشته بود اما برخی از آنها برای ثبت و بررسی باقی مانده بود. باز هم مخترعان شانس این را داشتند که مدل های خود را ارائه دهند. اولین ثبت اختراع چرخ خیاطی مکانیکی به سال 1755 میلادی توسط چارلز وایزنتال باز می گردد اما ثبت رسمی توسط توماس ساینت انگلیسی انجام شد.